Najpopularniejszą i najprostszą metodą wytwarzania kompozytów z laminatu poliestrowo-szklanego jest laminowanie ręczne. Jest to metoda formowania, w której wyrób powstaje w wyniku nakładania na siebie kolejnych warstw zbrojenia. Materiały zbrojeniowe nadające kompozytowi odpowiednie własności fizyko-chemiczne to najczęściej maty i tkaniny szklane, które w procesie produkcji przesycane są odpowiednio dobraną żywicą. Metoda kontaktowa umożliwia uzyskanie średnio 30% zawartości zbrojenia w laminacie.

Metoda worka próżniowego jest jedną z prostszych metod produkcji laminatów, będącą pomostem pomiędzy klasyczną techniką laminowania recznego, a infuzją czy RTM. Proces rozpoczyna się tak jak standardowe laminowanie ręczne. Polega na układaniu w formie pokrytej żelkotem kolejnych warstw zbrojenia i jednoczesnym przesycaniu ich żywicą.  Następnie na laminacie układa się tkaninę delaminacyjną, folię perforowaną oraz tkaninę oddychającą i całość zamyka się workiem próżniowym. Metoda umożliwia uzyskanie do 50% zawartości zbrojenia w laminacie.

Metoda infuzji polega na układaniu suchego zbrojenia do formy z wcześniej nałożonym żelkotem, ułożenie tkaniny delaminacyjnej oraz siatki usprawniającej płynięcie żywicy, szczelnym zamknięciu formy workiem próżniowym, a następnie wytworzeniu podciśnienia i zassaniu żywicy, która równomiernie przesyca zbrojenie. Metoda umożliwia uzyskanie do 60 % zawartości zbrojenia w laminacie

Jest metodą wytwarzania laminatów w formach zamkniętych. W pierwszej fazie procesu w formie pokrytej żelkotem układa się warstwy zbrojenia i materiały przekładkowe, forma zostaje zamknięta, po czym pod ciśnieniem wtłoczona zostaje żywica. Dodatkowo w metodzie L-RTM stosowane jest również podciśnienie wspomagające przesycenie zbrojenia.

Metoda polegająca na “wlewaniu” do form otwartych lub zamkniętych odpowiednio zmodyfikowanych i wypełnionych żywic. W zależności od wytwarzanego produktu stosuje się odlewanie grawitacyjne, rotacyjne i wspomagane ciśnieniowo.